Copyright 2024 - Custom text here

Indice articoli


7 - LICUPEPI

Dd'hant agatau is hominis, in sa ruga, cun sa facci in s'arrosu 'e sa cunetta.
Ghettendesì boxi s'una cun s'atera, is feminas sunt curtas a biri.
Is hominis hant torrau a poniri sa marr'a coddu: "Scedau... pensainci 'osateras... finiu de andai hat, oramai... Deus tengiat piedadi de s'anima sua."
Una femina dd'hat coberriu sa facci cun d'unu pannu - poita fait timoria sa morti a dda castiai in facci; is bius no dda depint biri, si ‘olint dormiri sa notti.
"Andaisinci, andai..." narant is feminas, cun is pippius attaccaus a sa titta, a is piccioccheddus curiosus. E atturant innì, attitendi su mortu, narendisì chi dd'hant bistu propriu eriseru a merì, contendisì totus is bisitas chi faiat, e de is pippius chi ddu timiant, e de comenti curriant a si cuai luegu chi bidiant su cappeddazzu e sa manu niedda allonghiada in su liminargiu de s' 'enna.
Chistionendi, fattu fattu ddi donant un'oghiada; e ddis parriat de biri asutt' ‘e is carzonis is cambas longas langias siccadas cun is bruzzus nieddus che linna bruxada.
"Andaisinci, andai..." narant a is piccioccheddus "Pùlixi e priogu s'attaccant a is bius: sa morti donat a pappai sceti a is bremis."

No ‘nci fiat festa, sen' 'e LicuPepi.
Po is battiaris, candu sa genti torràt de Cresia si riuniat in domu po s'invitu, e buffàt a sa saludi de su cristianu nou: "A ddu biri mannu e bonu!", LicuPepi sezziat in su liminargiu 'e s'apposentu, a ogus allutus, totu allirgu cun is pungius prenus de durcis e pistoccus.
Is isposus nueddus dd' 'oliant sempiri in s'accumpangiamentu. Pro bona sorti, ca su macchimini est sa piedadi de Deus po chi, troppu umanu, suffrit a biri sa malesa de custa terra. "Té, piga, LicuPepi! Sazzadì, oi." E dd'apporriant de sa mesa arrogus de pezz' 'e angioni arrustia e follas de lattia. Issu, appattau in d'unu ungroni, arziàt sa facci barbuda, mazziendi e narendi sen' 'e fueddus: “ca sissi, ca sa genti gei est bona”.
E a is interramentus, puru, no mancàiat mai. Sighiat su mortu de attesu, a conca scoberta, cun su cappeddazzu in manus. Si firmàt accant' 'e su murixeddu de campusantu, prangendi mudu, arregollendi is soddus che ddi lassànt is parentis de su mortu. "Dognia limosina fatta a pedidori innoçenti, balit cent'annus de Purgadoriu".

"Andaisinci, andai... ca dd'heis a biri in su sonnu, nottesta, LicuPepi, beniu a si tirai sa stoja de sutta 'e peis", narant is feminas, cun is pippius in brazzu, succendi e gioghendi cun simingionis de tittas allaccainadas. Prenas de ispantu e dispraxeri narànt ca appenas eriseru fiat ancora biu, prexau che unu pulixi, chi hiat finzas pappau, famiu, sezziu in sa muredda de s' 'enna, una discua de fà...

"Macu totu no fiat, però, LicuPepi..."
Curriat avatu de is piccioccheddas, allonghiendi is manus e su zugu, oberendi sa 'ucca baulosa comenti chi bolessi’ nai fueddus - po geniu, forzis, o po disgiu o po no si scit cali ateru sentimentu, poita mai renesciat a pronunziai fueddu: nudd'ateru che unu sonu de utturu simili a zaulu. E is piccioccheddas, candu dd'attobiant a solas, si fuiant lestas faendisì sa gruxi.
Candu beniat a bidda de dominigu, is piccioccus ddu portant a su magasinu po s'ispassiai. Ddi poniant accanta una tassa 'e binu nieddu e una misura de cixiri arrustiu, provochendiddu cun contus de feminas. Finzas a candu is ogus de LicuPepi si faiant piticheddus e luxentis e cumenzàt a moviri is manus agitendiddas, lassendinci arrui a terra saccu e mazzucu.
Una borta dd'hiant acciappau carignendi sa facci de una pippia in d'unu cortili. Mujat e ddi cabàt sa baula de bucca, prexau, cun sa conchiscedda dilicada strinta in is manus nieddas... - ca no si fiat sciaquau mai, mancu in d'unu riu, pustis de is tres turras de aqua in conca de su predi chi dd'hiat battiau. Sa pippia prangiàt e izzerriat, totu azzicada. "Chi no faeisi a bravus, LicuPepi si 'nci ghettat a su saccu e si furat!..." Narànt is mammas a is pippius, po fai a bonus.
Fiant curtas is feminas de is cortillas accanta e hiant pensau a su malu. "Donai attenzioni a is piccioccheddas..." reccumandànt is hominis, bessendinci a su saltu, "LicuPepi est macu, e cun macus e cun santus non toccat a brullai... e manc'a si fidai, toccat."
Is feminas si fiant arrabiadas, cuss’ ‘orta. "Guai a tui, LicuPepi, chi torras a intrai in d'una cortilla o in d'una domu! No ti donaus prus limosina. E is pippias, no dd'has depis mancu castiai, chi non bolis tastai zironia!".
LicuPepi hiat arregortu saccu e mazzucu, castiendi timi timi is feminas airosas, comenti zerriant e moviant agitadas is manus - chi immoi hiant pigau pertias e cannas.
"Toccat a ddi donai una bella cadra, aici scramentat po un'atera borta." Si fiant naradas is feminas.
Si 'nci fiat ghettau a terra, LicuPepi, timendisidda, zunchiendi a dengosu coment' 'e unu pippiu, apprighendisì cun is manus. E coment' 'e unu pippiu dd'hiant attrippau, arrubiendiddi beni beni is nadias.
No si fiat attreviu mancu de musciai, LicuPepi; e candu si 'ndi fiat torrau a strantaxai, a facci in terra, is lagrimas ddi colant. Prangiat a lagrimas buddidas, e colendi ddi rigant de claru is trempas nieddas.
"Iscuru... no tenit curpa s'innoçenzia sua". E dd'hiant postu infatu, dd'hiant sodigau po ddi poniri in manus su mazzucu e in palas su saccu - scarescius in s'imperdau de sa cortilla.

No fiat intrau prus in logu allenu, cortilla o domu chi fessit. Allonghiàt sa manu niedda, picchiendi sa genna cun sa mazzocca de ollastu, zaulendi a modu suu, po si fai intendiri e reconosciri.
Sceti in domu de zia Assunta e de zia Venerenda intràt ancora, sen' 'e picchiai e zerriai "sa meri".
Is linguas malas crastulant, narendi chi is duas bagadias mannas si ddu giogànt.
"Allà, bosaterus! no ddu scieis? Ddu scint totus, ddu scint..."
"Intra, intra, Licu, po amori 'e Deus! Piga e pappa totu su chi ti abbisongiat..." E ddu faiant intrai e sezzi accanta de insoru, tocchendiddu a disigiu, po biri comenti fiat fattu un homini. Mai unu 'nd’ hiant bistu, scedadas! De domu a Cresia e de Cresia a domu, sen' 'e biri mai nisciunu, sempiri inserradas in su bestiri nieddu, coment' 'e in d'una presoni. Mai si fiant attrevias mancu a ddu castiai in facci, un'homini!
Dd'hiant fattu callentai a sa pampa de su sarmentu e in su mentris 'ndi dd'hiant liau is carzonis. "Lassa ca ti ddus isciaquaus e ddis poneus zappulus, po amor' 'e Deus." E aici dd'hiant bistu, a sa bon’ora, un homini: ca Licu, po macu chi fessit, homini fiat; e issu zunchiat gosendi, sterrinau in sa stoja, sazzau che porcu, gioghendisì.
In bidda, sa genti arrallat arrallat; e po tempus meda no dd'hiant lassau accostai prus a is domus o 'nci ddu bogànt in malu modu, e in veci de ddi fai sa limosina, is piccioccheddus ddu tirànt a perda.

"Andaisinci, andai..." narant immoi is feminas a sa piccioccalla. "Andaisinci, a ghi no, nottesta, no dormeis e si pigais azzicchidu mannu, candu a su scuru torrat a s'affurconai is peis cun su mazzuccu. E insaras toccat a si fai s'affumentu de zia Crabiou, po si 'nd' andai s'azzicchidu... Andaisinci, andai... No ddu bieis ch'est mortu? Andai a giogai, andai... Perdas non di dd'heis a tirai prus a LicuPepi, scedau... Immoi torrat is contus a Deus, po s'anima sua. Andai..."
E atturant innì, is feminas, in su mengianu senz' 'e soli, postas a giru a giru, attitendi su mortu. "Balla ca no! non fiat totu macu, LicuPepi... Cudd' ‘orta, si ddu regordais? Sa dì innantis de Santa Maria, fiat..."

Questo sito utilizza cookie per migliorare la tua esperienza e offrire servizi in linea con le tue preferenze. Chiudendo questo banner acconsenti all’uso dei cookie.